Een van die seuns (veral Jean) se gunsteling YouTube kanale is die van Brodie van YBS Youngbloods. Orals waar hy reis is sy hond, Stryda, saam met hom – of dit in sy UTV, Cruiser, boot of selfs op sy jet-ski, Stryda gaan orals saam. Ek het geweet dit gaan net tyd wees tot die jong man met die voorstel kom dat ons, ons honde (Pepsi, Basjan & Antjie) saam op ʼn naweek wegbreek vat. Wel daai dag het toe gekom… Pepsi (+/- 9 jarige Curley Coated Retriever), Basjan & Antjie…
Henry Jonker
Dit is Junie maand en ʼn mens moet glad nie verbaas wees dat die aande in die Koue Bokkeveld onmenslik koud is nie. Ek & die seuns was nie lank terug op ‘n kamp (Solo kamp op die maan) in die omgewing, en alhoewel ons koue aande beleef het, was dié naweek se temperatuur saans net ʼn paar trappies laer. Met die dat Tigger se ratkas op ʼn tafel by ou Martin van Heerden lê, besluit ek dit is ʼn goeie tyd om weer die grond tent uit die rakke te…
Dit was weer tyd vir ‘n solo kamp met my twee gunsteling mense (my seuns) en nadat ek die fotos van Anton Trollip op Facebook sien van sy kamp by Moon River Bush Camp het ek geweet dit is ʼn plekkie wat ek alleen met my seuns wil gaan verken en beleef. Laaste paar wegbreke was saam met vriende en alhoewel ek die reise en naweek wegbreke saam met vriende baie geniet, is dit vir my ook belangrik om met my seuns alleen tyd in die natuur te spandeer. Vrydagmiddag en…
Snaaks hoe ʼn sekere baken of spesifieke plek jou die heeltyd volg in jou reise. Byvoorbeeld daar is ʼn spesifieke draai op die R62 voor Calitzdorp waar ek amper my dinges gesien het een jaar en elke keer as ek daar verby gaan dan oorval die herinnering my. Dan is daar die Doringrivier en dit is hier waar ons verhaal begin. Die einste rivier het my al ʼn paar keer gestop as ons die Tankwa Karoo besoek in die winter maande, maar terselfdetyd ook mooi saam gespeel en ons toe gelaat…
Deesdae begin mense my vra of ek my eie toer maatskappy het want as hul hoor/sien dan is ek en die seuns weg na een of ander plek. Soos ek die storie vertel dat dit maar net ʼn platform is om al hierdie spesiale oomblikke te dokumenter vir eendag as my klippie deur die voorvenster is (dit is nou as ek na my Skepper gaan as jy nie daai een verstaan het nie) kan ek sien dat die klein muis van sy wieletjie afvoeter want “why Larry, WHY?!” is seker maar…
Die Weskus het maar net sy eie bekoring en daar is min goed wat lekkerder is as om langs die see wakker te word in ʼn tent. Ons avontuur begin Donderdagmiddag direk na skool en skaars trek die groot yster sy neus deur die hek en die VHF radio begin lewe kry met die groot seun, Jacques Groenewald, se stem oor die lug. Vir my is daar min goed lekkerder as wanneer ek Wellington uit ry en ek weet dit is die oop pad voor ons – die country musiek loop…
Snaaks hoe die lewe mense oor jou pad bring. Paar jaar gelede (dit voel al soos ‘n leeftyd) stop ‘n dametjie my terwyl ek Lian by sy kleuterskooltjie aflaai en vra my hoe dit gaan. Met die dat my geheue korter as ‘n vuurhoutjie is, weet ek natuurlik glad nie met wie ek praat nie. Sy sien die verwarring op my gesig en hoe die arme klein muis (my verstand) sukkel om op die wieletjie te bly. “Henry, jy onthou my seker nie meer nie, maar jy & jou twee vriende…
11 gesinne (25 kinders) almal van Wellington op een kamp – jup, jy het reg gelees. So paar weke gelede sit ek en Tertius Joubert en teug aan ʼn koue bier toe hy ʼn klip in die bos gooi dat ons die jaar moet afskop met ʼn lekker kamp. Skiet die voorstel na ‘n paar manne en voor ons ons kon kry is daar 10 families wat bevestig. Om eerlik te wees as die COVID wetgewing (Toerisme) meer as 50% okkupasie toegelaat het, sou daar seker nog ʼn paar name op…
Merweville is ʼn Karoo dorpie so 45km Noordwes van Prins Albert en as jy enige iemand sal vra of hul al van die dorpie gehoor het, sal meeste eers Google raadpleeg om te sien waar die plekkie presies sit. Wel +/- 13 jaar gelede was ek en ʼn paar vriende (van Willeklong verlede) deel van daai lysie en het ons vir een of ander onverklaarbare rede opgeëindig op Merweville. Dit was maar net nog ʼn dorpie op ʼn kaart waar ons nog nie was nie, en dit was genoeg van ʼn…
Dit is 03h55 Saterdagoggend (26ste Desember) en ek lê en kyk vir my selfoon – alarm behoort enige oomblik af te gaan en dan is dit so, ons gaan Namibië toe, pappie. So net na 04h30 en die seuns slaap rustig verder in die bakkie. Wellington se strate is stil en daar is geen siel of kraai nie. Kort voor lank breek die son sy strale oor die Swartland, en so tussen die bestuur word daar gesukkel om koffie uit die Stanley fles te gooi, maar terwyl die seuns nog slaap…