Party mense mag dalk hul wenkbroue so effens op trek en party mag selfs die koppie vol “ek is so verdomp heilig” uit hul hande laat val as ek die volgende stelling maak. Ek was en is nog nooit iemand wat van die “mainstream” avonture of wegbreeknaweke hou nie. Het geen behoefte om Parys se torinkie, Italië se Instagram kus dorpies, Mauritius se oorde, Stilbaai/Hartenbos … bla bla en bla en al die ander “mainstream” kommersiële plekke te gaan ondervind of verken nie. Ek probeer maar altyd my oor teen die…
Toe die kommunikasie van Wouter Viljoen deur kom rakende ons gemeente, NG Wellington Oos, se jaarlikse “Pa & Kind” kamp het ek onmiddellik die datum vas gemaak in die kalender, want dit is altyd ʼn fees vir die kinders. Ongelukkig het ons die laaste twee jaar gemis, maar die jaar wat ek en Lian gegaan het by Alartsoewer, was dit ʼn stryd om die knaap die Sondag by die huis te kry so het hy dit geniet. Vrydagmiddag toe die klok 13h10 slaan, staan en wag ek dat daai knape by…
Donderdagoggend, 29 Desember so net voor 4am en Ruan de Kock (goeie maat van Willeklong faam) druk die Hilux se neus by die hek uit. ʼn Lang dag lê vir ons voor en die twee seuns sal moet sterk staan want daar lê +/- 1,800km se pad tussen ons en Swakopmund, Namibië waar Marina se ma & suster vir ons wag. Uiteindelik veilig in Swakopmund later die aand en tannie Jeanetta & Johanta oorval ons met Namibiese gasvryheid, braaivleis en koue bier. ʼn Koue bier het lanklaas SO LEKKER geproe! Die…
Einde van die jaar staan nader en binnekort gaan alles wat leef en beef skarrel om die laaste goedjies klaar te kry voor die jaar op sy gat geslaan gaan word. Paar van ons manne besluit voor hierdie chaos ons tref, dat ons moet ontsnap en bietjie die Overberg gaan verken. Met die dat die res van die families nie saam reis nie, was dit ʼn gulde geleentheid om dit so minimalisties te hou en die tente word by die huis gelos. Ons eerste stop vir die naweek is by die…
So baie keer het ons al onder deur die “Old English Fort” in die Kogmanskloofpas gery, 4km voor Montagu as jy van Ashton se kant kom, en nog nooit daar gestop nie. Maar die keer toe ek vir die seuns die klein fort bo op die tonnel uitwys het hul dadelik aangedring daarop dat ons moet stop en gaan loer. En dit my liewe vriende is hoekom ek daarvan hou om saam met kinders te reis/toer/kamp/verken. Hul is nie so gejaag soos ons nie, en natuurlik sal hul elke oomblik aangryp…