Jag by Mimosa Lodge

By Henry Jonker Avonture Buitelewe Vriende August 1, 2018

“Boys! Dis nou jag, boys! Dis nou jag!”, ŉ paar gevleuelde woorde wat die naweek baie gesê sou word en so ook die tema van die naweek.

Donderdagoggend en ŉ fris span manne kom by Villamar Restaurant by mekaar vir ŉ vinnig cappuccino + roomys tasting voor ons die pad Beaufort Wes toe aanpak.

Ons span vir die naweek is soos volg:

Jacques Groenewald
Frans Laubscher
Lourens Hugo
Nols Hanekom
Franso Steyn
Jacques Matthee
Izak Visagie
ek

So net na 9am en die twee bakkies se neuse trek N1 se kant toe. Die VHF radio’s begin lewe kry en die opwinding is groot onder die manne.

“Boys! Dis nou jag, boys! Dis nou jag!”

Paar km buite Laingsburg word daar eers vuur gemaak, want ŉ man moet darem eet ook, voor ons aanstoot Beaufort Wes toe waar die bakkes vol gemaak word en die laaste proviand aangekoop word.

Uiteindelik by Mimosa Lodge word ons ingewag deur ons gasheer vir die naweek, Tertius Myburgh. Die knaap is afkomstig van Malmesbury, maar gedurende die jag seisoen is hy maar meeste van die tyd in die Beaufort Wes omgewing.

Vat nie lank vir Frans om die groot vrag vuurmaakhout te kry by die lapa nie en kort voor lank word die eerste koue verversing’tjies om die vuur geniet.

Vrydagoggend en almal is sommer al vroeg aan die beweeg. Op pad na die 1st Springbok kamp, word daar eers deur ŉ droë rivierloop gery opsoek na ŉ verlore Koedoe of twee, maar ongelukkig was geluk nie aan ons kant nie.

Kamp 1 en ek is 1st van die bakkie. Skaars 100m die veld in geloop en ŉ skoot klap skuins agter my. Hardloop terug en kry Nols langs ŉ mooi Springbok ram … nogals een met ŉ netjie oorbel (tag) aan haha. Man skud maar net kop en hulle beweeg aan. Min het ons geweet, hy sou nie die enigste een wees wat hou van bokke met oorbelle nie – of hoe sê jy Jacques?

“Boys! Dis nou jag, boys! Dis nou jag!”

Laat middag is ons almal terug by Mimosa. Almal se Springbok rekening is al oop, maar Izak se Koedoe ontwyk hom nogsteeds, maar dit pla hom nie veel nie. Môre is nog ŉ dag…

Die aand se samesyn kry ŉ hupstoot en die vuur brand effe groter as die vorige aand, want die jag se senuwees is iets van die verlede en almal ruil bok stories uit.

Saterdagoggend en daar word besluit ons gaan die oggend gebruik om eers vir Kudus te soek. Die twee bakkies skiet in verskillende rigtings en so net na 11am kom ons weer by mekaar vir middagete.

Frans het ŉ Koedoe koei op 291m plat getrek, maar ongelukkig was daar geen tekens van Kudus gewaar van ons bakkie nie. Na middagete, en die jag gaan weer voort vir Springbokke…

Jag bly maar ŉ ongelooflike ervaring, maar ek dink dit is belangrik om saam met die regte mense in die veld te wees. Mense wie jy kan vertrou en meer belangrik mense wat die natuur & alles gepaard met jag met respek behandel.

Maak nie saak hoe goed jy op papier / teikens skiet nie, sodra jy van daai bakkie klim is dit net adrenalien wat pomp. Vir een of ander onverklaarbare rede begin jou asem jaag en terwyl jy die regte plek probeer kry vir die maksimale skiet venster is daar soveel goed wat deur jou kop gaan.

En dan, sodra die 1st bok val, dan is dit soos iemand wat jou met ŉ emmer water foeter en skielik is jy rustig en die asemhaling weer normaal.

“Boys! Dis nou jag, boys! Dis nou jag!”

Saterdag laat middag en die gewere word finaal in die geweersakke weg gesit. Jag is amptelik verby, maar nog nie die verrigtinge nie.

Soos die vorige aand, kom daar weer ŉ hupstoot in die samesyn en die vuur brand sommer nog groter as die vorige twee aande. Die atmosfeer om so groot vuur in die middel van die Karoo is iets om te beleef. Elk skoot word in detail beskryf en dan is daar ook natuurlik die na betragting gedeelte waar ŉ paar manne ŉ trofee of twee (Nols) ook gekry het.